Durf eens anders naar zaken te kijken!
Anita van Schaik is al jaren een bekend gezicht bij de Armoedecoalitie. In eerste instantie deed zij als ervaringsdeskundige ‘klussen’ (naast haar betaalde baan). Tegenwoordig werkt zij als er als bureaumedewerker en vrijwilligerscoördinator.
Ze groeide zorgeloos op. Niet dat haar ouders zwommen in het geld, maar zij heeft nooit iets van hun krappe beurs gemerkt. In haar vrije tijd doet zij graag iets creatief: ze fotografeert, schildert en knapt oude meubels op. Ooit hoopt ze te starten met een studie kunstgeschiedenis. Anita fungeert als trekker van het project ‘Sleutelouders in het primair onderwijs’. De ORKA (Oude Rooms-Katholieke Aalmoezenierskamer) heeft dit project voor de Stimuleringsprijs genomineerd.
Wat doe jij bij/voor de Armoedecoalitie?
“Ik werk sinds 2021 als betaalde kracht voor de Armoedecoalitie Utrecht – en dat doe ik met veel plezier. Ik ben vooral een ondersteunend medewerker met uiteenlopende werkzaamheden. Ik houd mij onder meer bezig met de werkgroep Onderwijs en Jongeren. Verder heb ik me de afgelopen tijd met de organisatie van ‘Weekje Weg’ beziggehouden. Daarvoor moeten onder andere altijd gezinnen gesproken en gescreend worden. Deze week ben ik net weer gestart met de voorbereidingen voor het Grote Utrecht Stadsdiner, en alles rondom de Vuren van Sint Maarten en de Sint Maarten Parade. Per februari dit jaar werk ik eveneens als coördinator van de vrijwilligers. Veel van hen hebben ervaring met armoede. Ik zou graag meer rondom dit thema willen doen.”
Heb je zelf ervaring met armoede?
“Jammer genoeg wel. Ik kon namelijk mijn mantelzorgtaken op een gegeven moment niet meer kon combineren met mijn baan, en werd zodoende afhankelijk van een aanvullende bijstandsuitkering. Zo ontdekte ik dat betaald werken met behoud van een uitkering, niet samengaat. Het bezorgde me veel stress, en daardoor had ik vaak paniek- en angstaanvallen. Vanwege mijn onregelmatige inkomen en mijn twee baantjes moest ik mijn kinderen en mijzelf veel ontzeggen om maar niet in de schulden te komen. Ik heb uiteindelijk financiële hulp gezocht, regelmatig werd mij toen geadviseerd om te stoppen met werken, want dat zou me financieel meer rust geven.”
Je bent genomineerd door de ORKA. Vertel.
“De ORKA bestaat dit jaar 350 jaar en biedt om die reden één organisatie de kans op een financiële bijdrage van maximaal € 35.000,-. Met die prijs willen zij sociaal-maatschappelijke ideeën die (sociale) armoede voorkomen of bestrijden, stimuleren. Ik heb aan deze oproep gehoor gegeven. In maart heb ik namelijk vanuit de Armoedecoalitie een idee om ouders meer te betrekken bij het primair onderwijs om zo armoede bespreekbaar maken, omgezet in een projectvoorstel. Dit project heeft als naam ‘Sleutelouders in het primair onderwijs’. Met dit project hopen we dat ouders – met eigen ervaringen op het gebied van armoede – andere ouders helpen met informatie over armoederegelingen, en door voorlichting en bijeenkomsten binnen de school te organiseren. Daarbij kunnen zij de school eveneens helpen met het omgaan met gezinnen die in armoede leven.”
Hoe sterk is jouw voorstel t.o.v. de andere voorstellen?
“Ik heb de andere voorstellen niet gelezen. We hebben elkaar als genomineerden wel ontmoet en over elkaars voorstellen gehoord. Die twee andere vind ik overigens net zo sterk en hard nodig! Het zou heel mooi zijn als alle drie deze projectvoorstellen kunnen worden uitgevoerd.”
Hoe gaat het nu verder?
“Wij gaan op 8 juli ons projectvoorstel mondeling presenteren aan de jury. Dat doen we nog een keertje op 12 september, vervolgens horen we dezelfde dag wie er heeft gewonnen. Best spannend(!)”.
Waar erger je je met name aan?
“Dat de samenleving steeds meer ingericht is op kortetermijnoplossingen. Je hebt een andere visie nodig, wil je problemen echt aanpakken. Meer gericht op vertrouwen opbouwen, en durven investeren in mensen. Dat kost tijd, maar levert – denk ik – een betere samenleving op.”
Wat is jouw lijfspreuk en waarom?
“Er is veel meer mogelijk dan je denkt, bijvoorbeeld als het gaat om armoede. Veel mensen kunnen misschien niet meer volledig werken, maar vaak nog wel in een kleiner dienstverband. Het zou veel uitmaken als we dit makkelijker maken zonder die enorme bureaucratie erachter. Vandaar mijn lijfspreuk: wees creatief en durf anders te kijken naar zaken.”