Ontroerend stadsgesprek

Donderdag 17 oktober was de vijfde editie van het Grote Utrecht Stadsdiner. Op 56 locaties kwamen mensen samen om met elkaar Milouda’s couscous te eten en verhalen te delen. Aansluitend was het Grote Utrecht Stadgesprek over de relatie tussen bestaanszekerheid, voedsel en gezondheid, bezien vanuit de generaties.

Opgroeien in armoede werkt levenslang door

Ervaringsdeskundigen Marcel en Jasper gaven haarscherp aan wat opgroeien en jong zijn met weinig geld met je doet. “Je bent aan het overleven in plaats van te leven”. Hoe kom je rond zonder dak, geld en opvang? De goedkoopste koekjes met de meeste calorieën hielden hen overeind en verdreven het hongergevoel. Dakloos zijn, het gevoel hebben niet mee te tellen, baantjes krijgen en weer verliezen omdat je werkgever je keihard laat vallen. Wat is het ongelooflijk moeilijk om eruit te komen als je er eenmaal inzit. Rolmodellen kunnen de schaamte weghalen om hulp te zoeken.

Samen eten – woensdag opgelucht dag!

Zahraa, slechts 20 jaar, en al een leven actief om op te komen voor asielzoekers. Net als Milouda weet Zahraa wat samen eten met mensen doet. De woensdag van Milouda is ‘opgelucht dag’, het lichtpuntje voor de vrouwen in de week. Samen eten zorgt voor verbinding en grip op je leven. “Je hebt geen psycholoog meer nodig”.

Gun het jezelf om voor jezelf te zorgen

Langdurig rondkomen van (te) weinig, doet wat met je zelfvertrouwen. Bovendien gaat te weinig geld bijna altijd gepaard met andere tegenslagen, zoals ziekte, scheiding of verlies van werk. “Als je docent dan zegt ‘stop maar met de opleiding, je kunt dit niet’ dan knak je”. En dan heb je een heel lange weg omhoog te gaan.
Maar de sprekers hebben allen die weg gevonden. Dankzij vrijwilligersplekken. Plekken waar je kunt freewheelen, mee kunt denken en meedoen, waar je jezelf kunt zijn en gewaardeerd wordt om wie je bent, en waar je verschillende rollen kunt pakken. Dit is essentieel om meer zelfvertrouwen te krijgen en weer trots op jezelf te kunnen zijn. Perspectief voelen, opent deuren.
Ook heb je verbinding nodig. Met je familie, vrienden, samenleving. Hoe meer verbonden je bent, hoe beter het met je gaat.

Hoe krijg je het knopje om, om weer voor jezelf te zorgen?

Dat begint met jezelf de moeite waard vinden. Het zelfbeeld wordt beperkt door je omgeving. Zoals Zahraa aangeeft: “Ik woon in een heel kleine ruimte met m’n ouders, zusje en tante. Alles wordt voor je bepaald. Hoeveel geld je hebt, wat je eet, wat je doet. Je mentale gezondheid wordt ook bepaald door hoe je woont. Ik woon samen met insecten en ratten.” Robert groeide op in Amsterdam Zuid, tussen de maakbare samenleving, verdriet en pech. Robert: ‘ik ging pokeren, want ik dacht: mensen met geld worden gezien’.
Nu als straatarts in opleiding wil Robert zich graag inzetten voor onverzekerden, voor mensen zonder dak of thuis, voor mensen die ongedocumenteerd zijn. Hij wil werken aan een samenleving waarin ruimte en begrip is voor mensen met trauma’s en negatieve jeugdervaringen. Daarom vanuit de zaal: “Begin met een volkskeuken, middenin de stad, waarin je samen kookt en de stap naar de ander zet. Armoede is veel stress, één keer in de maand samen eten, knutselen en wandelen levert heel veel positieve energie op. Die je nodig hebt om het leven in armoede goed vol te kunnen houden.”