Emine Alp

Emine Alp is alweer een tijdje als vrijwilliger voor de Armoedecoalitie actief. Deze Turkse vrouw, geboren en getogen in Utrecht, kwam als kind tijdens haar jeugd niets tekort. Ze zat op het VMBO en stroomde vervolgens door naar het MBO richting mode en handel. Helaas lukte het haar niet deze opleiding af te ronden. Voorts werkte ze onder andere bij C&A, het Kruidvat, M&S Mode. Op een gegeven trouwde ze en kreeg drie kinderen.
Na een moeilijke periode lacht het geluk haar weer toe en kon zij afgelopen februari starten met de opleiding voor Sociaal Werker met ervaringsdeskundigheid. In het kader daarvan loopt Emine stage bij U Centraal op de afdeling Financieel Administratie Spreekuren (FAS) en bij de Geldzaak.

Wat is jouw relatie met armoede? 

“In 2018 klopte ik vanwege een trauma voor de zoveelste keer bij een psychiater aan. Ik voelde me erg depressief en zag geen toekomst meer. Ik wist niet wat er met mij aan de hand was. Mijn psychiater stelde mij toen drie vragen: of ik problemen had in mijn relatie, aan de drank of drugs was en als laatste of ik geldzorgen had. Bij geen van deze drie vragen knikte ik ja of nee. Ik was me er namelijk helemaal niet van bewust van dat wij al langere tijd geldzorgen hadden. Ik kon toch alles betalen?

Toch viel het de psychiater op dat bij de vraag over geldzorgen iets speelde. Zo is per toeval de oorzaak voor mijn depressiviteit ontdekt. Vanaf toen ging het balletje rollen. Want weliswaar konden mijn man en ik de hypotheek en de rekeningen voor gas, licht etc. keurig betalen, maar we gaven gewoonweg teveel uit doordat we de verkeerde keuzes maakten. We gingen metselen met ons geld: het ene gat vullen met het andere. Dat ging goed – dachten we. Maar we bleven online bestellen, terwijl er eigenlijk niet zoveel ruimte voor was. Maar dat besef hadden we toen niet. Uiteindelijk klopten we voor een schuldsaneringstraject bij de gemeente aan. Daardoor zijn we gelukkig al twee jaar helemaal schuldenvrij.”

Ik liep je bij de Vuren van Sint Maarten tegen het lijf. Wat deed je daar? 

“Ja, dat is de mooie kant van mijn verhaal: door mijn problemen was ik al een tijd niet meer actief op de arbeidsmarkt. Ik deed vooral veel vrijwilligerswerk zoals via de Armoedecoalitie voor Stichting Weekje Weg. Mijn manier van werken voor deze stichting viel op bij Marry. Intern kwam er een vacature van SAS (Sharing Arts Society) dat de Vuren van Sint Maarten en de Sint Maarten Parade organiseert. Ik kwam uiteindelijk in hun team terecht. Dat zij mij een kans gaven, zal ik altijd blijven waarderen. Vaak genoeg werd ik afgewezen bij sollicitaties, omdat mijn CV een gat vertoonde. 

Via een andere vrijwilligersbaan belandde ik bij de gemeente: ik kon meedenken en meekijken bij de aanpak van schulden via het Storytelling Project. Daarna rolde ik in het kernteam van het project ‘Zorgen over geld? Praten helpt’ en vervulde ik een rol bij de workshop over dit project. De ontdekking dat een ervaringsdeskundige een duidelijke meerwaarde heeft voor de cursisten, maakte dat dit werd voortgezet.”

Wat is jouw mooiste jeugdherinnering? 

“De mooiste herinneringen heb ik aan onze vakanties. We kwamen dan vaak familieleden tegen, die we paar jaar niet hadden gezien – en die we natuurlijk hadden gemist! Het was dan extra gezellig om weer bij elkaar te zijn. Als we dan weer afscheid moesten nemen, werd iedereen altijd heel emotioneel omdat we niet wisten wanneer we elkaar weer terug zouden zien.”

Waar hoop je over 5 jaar te staan?

“Door mijn eigen ervaringen heb ik de kracht en motivatie gekregen om anderen te helpen. Vanaf 2021 verzorg ik zodoende als ervaringsdeskundige de workshop ‘Zorgen over geld? Praten helpt’ aan professionals. Ik probeer op deze manier mijn bijdrage te geven aan de maatschappij. Maar het allerliefst zou ik als ervaringsdeskundige mee willen denken over beleidsmatige beslissingen. Ik merkte dat vooral in de moeilijke periode in mijn leven daar toch niet met veel gevoel en tact mee werd omgegaan. Dat kan en mag anders!”